بازی Assassin’s Creed Origins کمپانی یوبی‌سافت چندی پیش منتشر شد و ما در این مطلب قصد داریم به نقد و بررسی آن بپردازیم. با گیمان همراه باشید.

دقیقا ده سال پیش بود که اولین نسخه از سری بازی‌های Assassin’s Creed به انتشار رسید و به واسطه‌ی گیم‌پلی خلاقانه، گرافیک پیشتاز و مخصوصا ستینگ و داستان خاص ارائه دهنده در سال ۱۱۹۱ طی جنگ‌های صلیبی در سرزمین مقدس، این IP به شهرت زیادی دست یافت. پتانسیل‌هایی که با الهام گیری از رمان «الموت» نوشته‌ی «ولادیمیر بارتول» خلق شدند. از همان لحظات اول شروع بازی با دست گرفتن کنترل «الطائر ابن لا احد» در معبد سلیمان تا دیدن معماری زیبای دمشق که به زیباترین شکل در موتور Scimitar رندر می‌شد تا لحظات پایانی و نقش بستن عبارت «الزلزه» بر تصویر، همه چیز درگیر کننده بود. پایه‌ریزی محکم Assassin’s Creed در سال اول باعث شد تا نام فرقه را بارها بشنویم و شاهد تبدیل بازی به فرانچایز دنباله‌دار و بلاک‌باستر باشیم. طی این ده سال، شماره‌‌های متعددی از سری به انتشار رسیده است، که نسخه‌های اخیر –نسل هشتمی- آن طور که باید و شاید موفق عمل نکرده‌اند. یکی از جذابیت‌هایی که سری هموراه برای طرفداران داشته است، ارائه‌ی یک سیستم پارکور جالب و بالارفتن از دیوارها بوده؛ اما بالارفتن از مکان‌های دیدنی و معروف تا چه زمان می‌تواند جذابیت داشته باشد؟ پس یوبی‌سافت تصمیم گرفت بعد از ۸ سال به سری استراحت دهد و چرخه‌ی عرضه‌ی سالیانه را نادیده بگرید. پس در سال ۲۰۱۶ هیچ نسخه‌ اصلی از Assassin’s Creed منتشر نشد تا برای ساخت Origins‌ زمان بیشتری صرف شود. پیوسته طی این ده سال سعی شده است تا گوناگونی به سری تزریق شود،‌ اما نه نبردهای دریایی و نه بخش کواپ، هیچ کدام نتوانستند آن طور که باید و شاید فرانچایز را از یکنواختی رهایی بخشند  وآن را دچار تکامل و جهش کنند.

 

پس وظیفه‌ی Origins بسیار سخت‌تر و سخت‌تر شد. تیم «اشرف اسماعیل» در یوبی‌سافت مونترال باید سعی می‌کرد علاوه بر ساخت یک ادامه‌ی موفق و وفادار به سری، تغییراتی جدی را ایجاد کند تا فرانچایز را از کلیشه‌های یک دهه رهایی بخشد. تیمی که پیش‌تر توانایی‌های خود را با ساخت نسخه‌ی چهارم به اثبات رسانده بود. پس از ساخت Black Flag، وظیفه‌ی توسعه‌ی نسخه‌ی سال ۲۰۱۷ به اسماعیل به عنوان کارگردان و تیمش سپرده می‌شود. تیم تصمیم می‌گیرد تا بر خلاف جهت جریان نسخه‌های Assassin’s Creed که هر کدام بعد از هر شماره به زمان حال نزدیک‌تر می‌شدند، ساختارشکنی کرده و روایت در سال‌ها پیش از میلاد مسیح را انتخاب کند. برای این موضوع، سراغ ستینگی خاص و بازگشت به ریشه‌های داستانی رفته شده. مصر باستان و ریشه‌یابی جنگ میان اسسین‌ها و تمپلارها سوژه‌ی بسیار مناسبی برای یوبی‌سافت مونترال بوده است. یک پیش‌درآمد در جای نسخه‌ی اصلی باعث شده تا تغییرات زیادی در سری شکل بگیرد که در ادامه اشاره خواهیم کرد.

اوریجینز بازیکن را در نقش یک «مدجای»،‌ سربازان مخصوص فرعون، با نام Bayek of Siwa قرار می‌دهد. داستان از جایی آغاز می‌شود که Cleopatra به عنوان خواهر Ptolemy سعی در ایجاد یک کودتا علیه فرعون را دارد. در این زمان حکومت مدام توسط رم به رهبری Julius Caesar تهدید می‌شود. همزمان Bayek و همرسش Aya به عنوان یک مدجای در تشکلی مخفیانه شرکت می‌کنند تا به مبارزه با Order of the Ancients یا تمپلارها بپردازند و کم‌کم انجمن برادری اسسین‌ها شکل می‌گیرد. اما در این راه اتفاقی رخ می‌دهد که Bayek برای گرفتن یک انتقام خانوادگی وارد ماجرا می‌شود. فلش‌بک‌ها به خوبی انگیزه‌ی مدجای برای حضور در تشکل ریززمینی و مخفی را شرح می‌دهند و مخاطب را توجیه می‌کنند. در شرایطی که روایت داستان ابتدا کمی گنگ دنبال می‌شود، اما رفته رفته انسجام بیشتری به خود گرفته و با جدیت بیشتری دنبال می‌شود. البته در ریتم روایت مشکلاتی وجود دارد که به واسطه‌ی وجود مکانیک‌های جدید حاضر در بازی به دلیل الهام‌گیری از عناوین نقش‌آفرینی ایجاد شده. هر چند این مشکل در اوایل داستان چندان به چشم نمی‌آید، اما با پیشرفت روایت و شکل گیری مواضع حساس‌تر داستانی، ریتم کند گاها به تجربه‌ی شخص برای دانستن ادامه‌ی داستان آسیب وارد می‌کند. شاید بعد از الطائر و اتزو، ارتباط چندان زیادی بین مخاطب و کارکتر‌های اصلی نسخه‌های مختلف AC برقرار نمی‌شد؛ اما Bayek کاملا این رویه را تغییر می‌دهد. شخصیت پردازی او و دیگر شخصیت قابل بازی، همسرش Aya به خوبی صورت گرفته و بازیگری و صداگذاری هر دوی آن‌ها نیز به بهترین شکل انجام پذیرفته است. روابط خانوادگی نیز بین این دو به زیبایی تصویر شده و هدف مشترک که از انتقام آغاز می‌شود را خیلی خوب معرفی و در ادامه دنبال می‌کند. به طور کلی Bayek و Aya جز بهترین شخصیت‌های تمام سری هستند. زمان حال هم در Origins حضور دارد و برخلاف چند شماره‌ی اخیر، عملکرد بهتری را نشان می‌دهد و قابل مقایسه با زمان حضور دزموند است.

 

اوریجینز تغییرات زیادی از نظر گیم‌پلی در سری ایجاد کرده، هرچند که هنوز به فاکتور‌هایی که برای تبدیل یک اثر به یک AC اصیل نیازمند است، را همراه دارد و به آن‌ها وفادار است. این فرمولی‌ست که مردم آن را دوست خواهند داشت و تا مدت‌ها به بازی کردن و لذت بردن از آن ادامه خواهند داد. رشد فروش بازی نسبت به نسخه‌ی پیشین نیز تاییدی بر این موضوع است. قطعا سال‌ها و سال‌ها برای آفرینش این فرمول زحمت کشده شده و حالا شکل بهبود یافته در Origins در اختیار مخاطب قرار گرفته است. اگر به دلیل کیفیت شماره‌های اخیر، سال‌ها از سری دور بوده‌اید، AC Origins با ایده‌ها و رویکرد کلی جدید شما را متمایل به بازی دوباره می‌کند و از بازگشت باشکوه فرانچایز بعد از یک سال استراحت خبر می‌دهد. برای ایجاد جهش، بسیاری از سیستم‌های پایه چون مکانیک حرکتی بازی دچار تغییر شده و حالا کنترل جدیدی برای اسسین به ارمغان آورده شده است. در این مسیر، از سری بازی‌های بزرگ الهام‌گیری شده که این الگو به خوبی جواب پس داده است. در اولین قدم، مبارزات از حالت انیمیشن محور در آمده و حالا مانند سری سولز، بر Hit Box، دو ضربه‌ی سبک و سنگین و استفاده از سپر تمرکز کرده است. سیستم کامبت جدید بسیار بهتر از قبل کار شده و جذابیت‌ها و چالش بیشتری را نیز همراه دارد، به شکلی که مبارزه‌ی همزمان با چند دشمن واقعا دشوار است. هر چند که برای مبارزات جای کار بیشتری وجود داشت، اما سیستم جدید در کنار طیف گسترده‌ی سلاح‌های موجود و بهبود کلی نسبت به قبل، تا حد زیادی بازیکنان اکشن دوست Origins را ارضا خواهد کرد.

در الگو گیری از The Witcher 3 و آثار سال‌های نزدیک گیمینگ در ژانر نقش‌آفرینی، تمایل بازی از اکشن ماجرایی، به سوی اکشن نقش‌آفرینی کشیده شده است. مکانیک‌های زیادی از بازی‌های نقش‌آفرینی راهی اساسین شده‌اند و روح تازه‌ای در بطن آن دمیده‌اند. اولین تغییر چشمگیر، بهوبود ماموریت‌های فرعی است که مطمئنا تجربه‌ی کلی را تا حد زیادی دچار برتری نسبت به نسخه‌های قبل کرده. دیگر عامل تاکید بیشتر بر امتیاز تجربه و سطح بندی است. حالا با انجام ماموریت و دیگر کارهای مهم، همچون بازی‌های RPG سطح جدیدی دریافت می‌کنید و می‌توانید امتیاز خود را در یک درخت مهارت جالب صرف کنید و توانایی جدیدی در حالت‌های مخفی‌کاری و مبارزات به دست آورید. لول‌بندی به پیشروی داستان و حضور در مناطق مختلف نقشه‌ی جهان‌باز گشترده‌ی بازی جهت داده است. هر چند که در تئوری می‌توانید کل نقشه را در ابتدای بازی و پس از فصل افتتاحیه طی کنید، اما با توجه به سطح پایین شما و سطح بالای دشمنان در دیگر مناطق، بهتر است به چارچوب کلی سازنده و ترتیب پیشروی خط داستانی توجه کنید. برای این‌که در مسیر درستی قدم بردارید، برای حضور در هر مرحله، حداقل یک سطح مشخص تایین شده که تا پیش از رسیدن به آن سطح نمی‌توانید در مرحله حضور یابید. این ویژگی در کنار هدایت مسیر پیشروی شما، باعث می‌شود تا به کارهای فرعی و ماموریت‌های جانبی هم بپردازید که تمام کردن بازی بدون آن‌ها واقعا خالی از لطف است. اما این سطح بندی زمانی به تجربه‌ی ریتم آسیب وارد می‌کند که شما در مراحل پایانی و لحظات داستانی حساس هستید. در این لحظه دوست دارید که هرچه زودتر مراحل اصلی را طی کرده و خط داستانی را ادامه دهید، اما سطح بندی این اجازه را به شما نمی‌دهد و ضرب آهنگ روایت را کند می‌کند. به هر شکل سطح بندی مانند شمشیر دو لبه عملکرده است، اما به شخصه وجود آن را بر عدم وجودش ترجیح می‌دهم.

 

مخفی‌کاری در Origins نسبت به قبل، تغییرات زیادی نداشته و بیشتر یادآور Black Flag است و اما کمی ساده‌سازی شده و عمق کم‌تری دارد. با توجه به جهان‌باز گسترده و شباهت‌های به MGS V، الگوهایی نیز از آخرین ساخته‌ی کوجیما در این بخش گرفته شده است. برای مثال اگر دیده شوید، برای چند ثانیه زمان آهسته می‌شود تا بتوانید اشتباه خود را جبران کنید. و یا حالا می‌توانید دشمنان خود را مارک کنید و در این راه عقاب دست آموز شما، با نام Senu به کمک‌تان می‌آید. مکانیک استفاده از عقاب نیز به شدت یادآور استفاده از درون‌ها در Ghost Recon دیگر ساخته‌ی یوبی‌سافت است. البته تاکید می‌کنم که مواردی که به عنوان الهام‌گیری از آن‌ها یاد شد، صرفا یک کپی محض نیستند و به خوبی در ساختار بازی و به سبک اسسینز جای گرفته‌اند. همواره راه‌های زیادی برای نقوذ وجود دارد و محیط Open World کمک شایانی به این بخش کرده، برای مثال می‌توان نقوذ در روز را با شب جای گزین کرد تا تعدادی از نگهبان‌ها پست خود را ترک کرده و به خواب بروند و یا یک حیوان وحشی را از قفس آزاد کرد تا هرج و مرج ایجاد کند. (تاثیراتی مثبتی از Far Cry) محیط مصر باستان به شکل کامل در Origins بازسازی شده است و حقیقتا این مسئله را باید بهترین ویژگی بازی دانست. جهان Origins زیبا برای تماشا، جذاب برای گشت‌وگذار، مرموز برای اکتشاف و زنده و پویاترین دنیای ساخته شده توسط سوبی‌سافت است؛ جهانی که تا به امروز شلوغ‌ترین Open Worldی خواهد بود که تا به حال دیده‌اید! چرخه‌ی شب‌ و روز، آب و هوای پویا، طراحی AI جدید برای NPCها، گرافیک درخشان بازی در دو بخش بصری و هنری باعث شده تا محیط مصر بسیار دوست‌داشتنی باشد. محیط گسترده، کاری کرده است که Origins حتی بعد از ساعت‌ها تجربه، همچنان محتوای جدید برای ارائه داشته باشد. کارهای فرعی مثل شکار کردن برای آپگرید کردن وسایل همراه با وجود سیستم کرفتینگ، حمله به کاروان‌های تجاری برای غارت منابع اولیه و اموال آن‌ها، یا تنها قدم زدن و لذت بردن از زیبایی‌های میحطی Origins و بهره‌گیری از فوتومد، همه و همه‌ی باعث شده‌اند تا اوریجینز تجربه‌ی بهتری را ارائه دهد.

برای ساخت یک بازی جهان‌باز، شبیه‌سازی محیط، داستان سرایی و گیم‌پلی سه نکته‌ی مهم هستند که یوبی‌سافت به خوبی در این سه بخش Origins را با موفقیت روبرو کرده و اضلاع این مثلث را به شکل متساوی الاضلاع کنار هم قرار داده است و بخشی دچار کمبود شدید نیست. حقیقتا Assassin’s Creed: Origins را می‌توان بهترین بازنگری یک فرمول پس از یک دهه دانست. عنوانی که در کنار دادن آزاد عمل بسیار، سعی در هدایت تجربه‌ی بازیکن برای ارائه‌ی مسنجم دارد. مطمئنا Origins با بازنگری که انجام داده است، می‌تواند تا سال‌ها و سال‌ها به عنوان سرمشق دیگر نسخه‌های فرانچایز قرار بگیرد و سری را به پیش براند. شاید این نسخه اسسینز را بازسازی کامل نکرده، اما تغییرات مثبت، هوشمندانه و قابل توجهی را همراه دارد که تازگی را در روح فرانچایز تزریق کرده است. اگر از دوست‌داران بازی‌های اکشن ماجرایی، نقش‌آفرینی و سری اسسینز هستید به هیچ وجه این نسخه را از دست ندهید.